دفیبریلاتورهای قلبی قابل کاشت یا ICD

دفیبریلاتور کاشتنی قلب که آن را با نام ICD نیز می شناسند دستگاهی کوچک بوده و با باتری کار می کند. با کاشت ICD  در قفسه سینه، ضربان های غیرطبیعی قلب (آریتمی) ها تشخیص داده شده و در صورت نیاز آن ها را متوقف می کند. توقف ضربان های نامنظم قلب با دفیبریلاتور کاشتنی قلب و برقراری ریتم طبیعی قلب از طریق ایجاد شوک های الکتریکی اتفاق می افتد.

دفیبریلاتور کاشت قلب برای کسانی که ضربان های قلب بالای خطرناکی را دارند و با وضعیتی مشابه تاکی کاردی یا فیبریلاسیون بطنی درگیر هستند استفاده می شود. از بین دو دسته ICD های معمولی و زیر جلدی، درصد بیشتری از افراد مبتلا به تاکی کاردی با دفیبریلاتور های کاشت معمولی روند درمان آریتمی خود را طی می کنند.

لازم به ذکر است که ICD با دستگاه ضربان ساز متفاوت است. دستگاه ضربان ساز در واقع یک دستگاه قابل کاشت است که می‌تواند از ضربان های قلبی که به حد خطرناکی آهسته هستند، جلوگیری کند.

انواع ICD را بشناسید

دستگاه ICD وسیله‌ای برای درمان قلب است. دو نوع اساسی از این دستگاه موجود هستند که عبارت‌اند از:

1 ) ICD‌های معمول: این وسیله در قفسه سینه فرد کاشته می‌شود و سیم‌های آن به قلب متصل خواهد شد. روش کاشت دفیبریلاتورهای معمول نیاز به یک جراحی کوچک دارد.

2 ) ICD زیر جلدی (S-ICD): این وسیله نیز گزینه دیگری است که زیر پوست در کنار قفسه سینه و زیر بغل فرد کاشته می‌شود. سپس آن را به الکترودی متصل می‌کنند که در امتداد استخوان‌های قفسه سینه کار می‌کند. S-ICD بزرگ‌تر از دفیبریلاتورهای معمول است اما به قلب شما نمی‌چسبد.

ICD چه کاربردی دارد و چه زمانی استفاده از آن ضروری است؟

ICD دائماً ضربان‌های غیر طبیعی قلب را زیر نظر دارد و سعی می‌کند فورا آن ها را اصلاح کند. زمانی که قلب فرد به درستی کار نمی‌کند (ایست قلبی)، حتی زمانی که به بیمارستان دسترسی نداشته باشید، این وسیله کمک کننده خواهد بود.

اگر علائم یا نشانه‌هایی از ضربان‌های غیرطبیعی قلب، که تاکی کاردی بطنی پایدار نامیده می‌شود، داشته باشید، پزشک ممکن است ICD را توصیه کند. همچنین اگر سابقه ایست قلبی داشته باشید، ممکن است استفاده از این دستگاه توصیه شود. دلایل دیگری که ممکن است پزشک استفاده از دفیبریلاتور کاشتنی را پیشنهاد کند عبارتند از:

• بیماری‌های ژنتیکی مربوط به قلب که باعث افزایش خطرناک ریتم قلبی می‌شود، مانند برخی از انواع سندرم QT طولانی.
• سابقه بیماری عروق کرونر و حمله قلبی که قلب شما را ضعیف کرده است.
• بزرگ شدن ماهیچه قلب.
• سایر شرایط نادر که ممکن است بر ضربان قلب فرد تأثیر بگذارد.

در صورتی که فرد در قلب خود دارای نقص ساختاری باشد که مانع اتصال سیم به قلب از طریق رگ‌های خونی شود، و یا اگر فرد استفاده از دفیبریلاتورهای معمول را رد کند، پزشک ممکن است S-ICD را توصیه کند.

خطرات ناشی از استفاده از ICD چیست؟

گذاشتن ICD روش بسیار کم خطری به حساب می‌آید. اما در موارد بسیار نادر ممکن است عوارضی در پی داشته باشد. خطرات احتمالی کاشت ICD عبارتند از:

• عفونت در محل کاشت
• تورم، خونریزی یا کبودی
• آسیب عروق خونی ناشی از الکترودهای ICD
• خونریزی در اطراف قلب شما، که می‌تواند خطرات جدی داشته باشد.
• نشت خون از دریچه قلبی که الکترود ICD در آن قرار دارد (نارسایی قلبی)
• روی هم افتادگی ریه (پنوموتوراکس)

متخصصان مجرب در کلینیک آریتمی توانیر، با استفاده از به روزترین امکانات و تجربیات سال‌های متمادی، از بروز خطرات احتمالی ناشی از کاشت ICD جلوگیری کرده و آرامش و سلامتی را به شما و عزیزان‌تان هدیه می‌کند.

برای استفاده از ICD چه اقدامات اولیه باید انجام داد؟

قبل از دریافت ICD، پزشک شما چند آزمایش را تجویز خواهد کرد که ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1 ) الکتروکاردیوگرافی (ECG یا EKG). نوار قلب یک آزمایش سریع و بدون درد است که سیگنال‌های الکتریکی را که باعث ضربان قلب شما می‌شوند اندازه‌گیری می‌کند. الکترودها به وسیله چسب بر روی سینه و گاهی دست‌ها و پاهای شما چسبانده می‌شود. این الکترودها به وسیله سیم به رایانه متصل می‌شوند، که نتایج آزمایش را نشان می‌دهد. نوار قلب می‌تواند وضعیت ضربان قلب شما را به خوبی مشخص کند.

2 ) اکوکاردیوگرافی. این آزمایش غیرتهاجمی، با استفاده از امواج صوتی، تصاویری از قلب در حال فعالیت را تهیه می‌کند. اکو قلب می‌تواند اندازه و ساختار قلب و همچنین نحوه حرکت خون در قلب فرد را به پزشک نشان می‌دهد.

3 ) هولتر مانیتورینگ. هولتر مانیتور یک دستگاه کوچک است که ضربان قلب شما را ردیابی می‌کند. این وسیله می‌تواند ریتم‌های غیرطبیعی قلب را که ECG ثبت نکرده بود، تشخیص دهد. ممکن است پزشک بخواهد 1 تا 2 روز از مانیتور هولتر استفاده کنید. روی قفسه سینه فرد سیم‌های الکترود قرار می‌گیرند که به دستگاه ضبط منتقل می‌شود. این وسیله می‌تواند در جیب فرد، بر روی کمربند یا بند شانه بسته شود و فرد همراه با خود آن را حمل کند.

نکته: هنگامی که از مانیتور استفاده می‌کنید، باید در یک دفترچه فعالیت‌ها و علائم خود را در طول روز ثبت کنید. پزشک شما سوابق ثبت شده را با ضبط‌های الکتریکی مقایسه می‌کند و سعی می‌کند علت علائم شما را مشخص کند.

4 ) استفاده از ضبط کننده رویداد. اگر هنگام استفاده از مانیتور هولتر قلب فرد هیچ ریتم نامنظمی نداشته باشد، پزشک شما ممکن است استفاده از یک دستگاه ضبط کننده رویداد را توصیه کند. انواع مختلفی از ضبط کننده‌های رویداد وجود دارد. دستگاه‌های ضبط رویداد شبیه به مانیتورهای هولتر هستند و به طور کلی از شما می‌خواهند در صورت احساس علائم، یک دکمه را فشار دهید. این دستگاه می‌تواند برای مدت طولانی‌تری استفاه شود.

5 ) مطالعه الکتروفیزیولوژی (مطالعه EP). پزشک یک سیم انعطاف پذیر (کاتتر) را از طریق رگ خونی به قلب شما هدایت می‌کند. اغلب اوقات بیش از یک کاتتر استفاده می‌شود. حسگرهای نوک هر کاتتر سیگنال‌هایی ارسال می‌کنند و جریان الکتریکی قلب شما را ثبت می‌کنند. پزشک از این اطلاعات برای شناسایی ناحیه‌ای که باعث ضربان غیرطبیعی قلب شما می‌شود، استفاده می‌کند.

نکات مربوط به استفاده از ICD

دستگاه‌های ICD درمان اصلی برای افرادی است که از ایست قلبی جان سالم به در برده‌اند. همچنین استفاده از این دستگاه برای افرادی که در معرض خطر بالای ایست قلبی قرار دارند توصیه می‌شود. ICD خطر مرگ ناگهانی ناشی از ایست قلبی را به شکل قابل توجهی کاهش می‌دهد و تاثیر آن بیش تر از مصرف دارو است.

اگرچه شوک‌های الکتریکی دستگاه ممکن است کمی ناراحت کننده باشد، اما نشانه این است که ICD به طور موثر مشکل ریتم قلب شما را درمان کرده و شما را از مرگ ناگهانی محافظت می‌کند. همچنین لازم است که با پزشک خود در مورد نحوه مراقبت بهینه از ICD خود مشورت کنید.

باتری لیتیوم موجود در ICD شما می‌تواند 10 سال و یا بیشتر دوام بیاورد. باتری در معاینات منظم شما بررسی می‌شود و باید هر شش ماه یکبار این معاینات انجام شود. هنگامی که باتری خالی می‌شود، ژنراتور در طی یک عمل کوچک سرپایی با یک دستگاه جدید جایگزین می‌شود.

نصب ICD در کلینیک آریتمی توانیر تهران

منبع:

https://www.mayoclinic.org/tests-procedures